Bu duvarlar yetmiyor bizi ayırmaya bilesin...

                             Bu parmaklıklar, bu demir kapılar, bu hava,inan...

                             Bazen bir yumrukta yıkacak kadar güçlü,

                             Bazen bir serce kadar kadar güçsüzsem,bir nedeni vardır...

                             Hangi zorluğu yenmemiş insanoglu.

                             Hele taşıyorsa içinde bu insança sevgiyi.

                             Güzel günler zorlu duraklardan geçer sevdiğim.

                             Damla damla birikiyor insan.Damla damla sevgili...

                             Bir gün akıp gideceğiz hayatan...

                             Duvarlar yıkılaçak, acılıaçak bütün kapılar bilesin...

                             Benim yüreğim sensin şimdi,seni vurur durur...

                             Ve yine damla damla coğalıyorsun içimde.

 

 

 

            YILMAZ  GÜNEY